วันอังคารที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2553

หัดตีปิงปอง

พอย่างเข้าขวบปีที่28ก็เริ่มรู้สึกว่ามีหลายอย่างรอบตัวมากมายที่ยังไม่รู้ ไม่เข้าใจ ไม่เคยทำ ทำไม่เป็น ความรู้สึก"เสียเวลา"ในการใช้ชีวิตของตัวเองเริ่มรับรู้ได้ง่ายขึ้นเรื่อยๆ..ดูท่าจะต้องใช้เวลากับอะไรบางอย่างให้ได้มาซึ่งความรู้สึกว่าคุ้มค่าที่ได้ใช้ชีวิตอยู่
มีโครงการมากมายในหัวที่อยากจะทำ ตอนแรกๆหวังเอาไว้ว่าจะวิ่งที่สวนลุมให้มันจริงๆจังๆเสึยที หรือจะไปเต้นปอโนบิกก็คงเข้าท่าอยู่ แต่ด้วยสถานการณ์โอทีไม่เอื้ออำนวยต่อการใช้ชีวิต"ให้คุ้มค่า"ตามที่หวังไว้ ทีนี้จิตใจเริ่มห่อเหี่ยวลงไปอีกครั้ง
อยุธยาไม่สิ้นคนดี มีผู้ใจบุญนำโต๊ะปิงปองมาประดิษฐานเอาไว้ที่ห้องหัวโค้ง(ห้องดอง) ชั้นเก้า ความหวังของวัยย่าง30เริ่มเจิดจรัสขึ้นมาได้อีกคราหนึ่ง หลังจากชักชวนผู้คน จากแรกเริ่มแค่1 ไปเป็น2บางวันอาจขึ้นไปร่วม10
ผู้คนจากทั่วสารทิศมาร่วมกันตีลูกลมๆกันอย่างสนุก
ผมเองก็ได้อาศััยหัดตีไปด้วย
ในที่สุดก็ได้ออกกำลังลดหุ่นที่นับวันจะใกช้เคียงโดราเอมอนเข้สไปทุกทีและยังได้ใช้เวลาให้"คุ้ม"ทำสิ่งที่ยังทำไม่เป็นไปพร้อมกัน ประหนึ่งกินโอริโอแล้วได้ทั้งคุ๊กกี้และครีมไปพร้อมกันเลยทีเดียว
กลิ่นไอความจริงจังโชยไกล ความสนุกเกิดได้ที่ปลายไม้
จากคนที่ตีไม่เป็นเลย
ผมเริ่มตบเป็นแล้วนะครับ
Published with Blogger-droid v1.6.3